Konfiguracja
elektronowa rozmieszczenie elektronów w powłokach i
podpowłokach
nlz
z - liczba elektronów
l - orbitalna
liczba atomowa
n - główna liczba kwantowa
Wyjątki przy zapisywaniu konfiguracji elektronowej to platyna, niob, ruten, technet, rod, molibden, pallad, srebro, złoto i miedź.
minimum
energetyczne elektrony zajmują w pierwszej
kolejności podpowłoki o mniejszej energii
Reguła (n + l)
Elektrony zajmują w pierwszej kolejności tę powłokę dla której suma (n + l) jest najmniejsza. Gdy dwie lub więcej podpowłok ma jednakową sumę (n + l) to o kolejności zapełniania decyduje mniejsza liczba n
n – główna liczba kwantowa
l – poboczna liczba kwantowa
Reguła
Hunda
- liczba niesparowanych elektronów w danej podpowłoce powinna być możliwie największa
- pary elektronów (↑↓) tworzą się dopiero po zapełnieniu wszystkich poziomów orbitalnych danej podpowłoki przez elektrony niesparowane
- elektrony niesparowane w poziomach orbitalnych danej podpowłoki mają jednakową orientację spinów
3p3 ↑ ↑ ↑
3p4 ↑↓ ↑ ↑
Zakaz
Pauliego
W atomie
nie mogą istnieć dwa elektrony, których stan kwantowy nie różniłby się
przynajmniej jedną liczbą kwantową
[1] Sawicka J., Janich-Kilian A., Cejner-Mania W., Urbańczyk G., Tablice chemiczne, Wyd. Podkowa, Gdańsk 2002
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz